Nieto Bible Page

  By nature, galit tayo sa mga mapagmataas. Ayaw nating minamaliit. I suspect it is not because we are virtuous, it is more because we want to do the looking down ourselves. We're irate others do what we want ourselves to do.  Guess what? If you look down on everyone, you're not looking up. It is hard (if not impossible) to have a godly thinking if you're absorbed with your own goodness.  Kilala ninyo sila. Mga taong laging tama sa kanilang paningin at feeling hindi nagkakamali. Mabilis silang pumuna sa iba, pero hindi nila nais punain. Nakikita nila ang kamalian but never ang kabutihan ng iba.  They walk with a judgmental mindset. They do not understand grace.  Spend one hour with them and I guarantee you will have one hour na pinupuri nila ang kanilang ginawa at pinupuna ang iba na hindi nila nagawa ang kaniyang ginawa.  It is always me and I. Kung makapasok man ang Diyos sa usapan, it is along the line of, "Salamat sa Diyos dahil binigyan Niya ako ng opo...

  This is not a good morning for me. I heard Charlie Kirk was murdered by a queer in a college campus where supposedly there is freedom of discussion.  I do not always agree with Charlie Kirk (he's lordshippy for my taste) but I thank God for him because thanks to him, Christianity (and conservatism in general) are brought to public discussion.  It is not a good day. And it isn't just a day. Sa mga nagbabasa ng aking blog, alam ninyong this year didn't start "good" for us. We lost the land in Amoguis, a relative die, another one was in ICU (she is fully recovered, thank God), one has mental health problem and we're always short on money (may college na ako!). But one thing I learned: one can have good days and bad days but never a day without God. And for that I am thankful. Imagine yung down na down ka tapos wala kang kakampi. If you are always alone, you know the feeling. But thank God we're never alone. God is always there.  I am thankful dahil kapag ka...

  For many people maturity is an intellectual thing. Basta marami kang alam na doktrina, mature ka na.  I disagree. Maturity is more than just accumulating doctrine. Yes mahalaga ang role ng pag-aaral ng doktrina. Pero it doesn't end there. Otherwise you're Christianity becomes nothing more than checking boxes. Christianity becomes a religion. Rather than a living relationship.  Mahalaga ang doctrine but mahalaga rin, kung hindi mas mahalaga, ang application. Aanuhin mo ang knowledge ng doctrine of love if you're hateful and vengeful? Kailangang magkaroon ng sapatos ang ating mga teolohiya.  Isa pang aspeto ng maturidad ay hindi madaling ma-offend. Kung madali kang ma-offend, isa kang batang nagta-tantrum.  It takes maturity to absorb an offense and not fight back.  Maturity also means you're not given to fads. Hindi porke ginagawa ng ibang simbahan ay gagawin mo rin. Instead, tinatanong mo ang iyong sarili, ito ba ay Biblical, is this edifying, is this SMA...

  To forgive is divine. Because it is against human nature to forgive. It takes divine strength to forgive someone who hurts you.  Madali sabihing, "I forgive you." Lahat tayo nabitiwan ang mga salitang ito at one point or another. But deep within we simmer.  It is easy to forgive by mouth but not by heart. Sinasabi nating napatawad na natin ang isang tao but within, nire-replay natin ang offense. We are taking vengeance within our minds by thinking about his hurt. Civility forbids as to actualize, but we're murderers in our heart.  This is not forgiveness. Forgiveness means releasing someone from the obligations due to the offense. Sa pagpapatawad, we decided na ipasa sa Diyos ang trabaho ng pagbibigay ng hustisya. Hindi nito binubura ang pain. Pero yung pain ay pinapasa-Diyos. Sa halip na maghanap ng recompense with our own hands, we decided to let God be our Avenger. It means we do not let the offense affect our relationship with the person. Hindi natin siya sinis...

  It is easy to feel lost especially sa gitna ng maraming expectations. Gusto mong mag-shine gusto mong makilala, gusto mong mag-standout. Dahil dito we spend most of our time dreaming, and the remaining time executing our plans. Daily revising. Paulit-ulit, walang tigil. Mahirap magkaroon ng kapahingahan kung ikaw ay tila daga na tumatakbo sa gulong. Maraming pagpapagal, walang pupuntahan. But what if there is a better way? What if there is a rest from all of these? What if we are not meant to be rats scampering after leftovers but meant to rest on the goodness of God? What if there is more to life than just being the number 1? What if true satisfaction and happiness is in God alone? And what if, what if, all of these are written in an ancient Book waiting to be discovered and applied? And what if it is yours for free, from the gracious hands of God? Pipiliin mo pa rin ba ang iyong sariling plano kaysa Kaniyang plano? Pipiliin mo pa rin ba ang magtipon ng kayamanang kinakalawa...

  "I don't know you."  Siguro isa na ito sa pinakamasakit na salitang pwedeng marinig ng isang tao. Ang hindi ka kilalanin sa kabila ng nais mong makilala. At sobrang sakit kung ang magsalita ng mga salitang ito ay ang Panginoong Jesus mismo (tingnan sa Mateo 7). Maraming tao ang nagnanais na mag-iwan ng bakas. Nais nilang ipaalam sa lahat na sila ay umiiral. Inabot nila ang pinakamataas na pwedeng maabot ng isang tao sa karunungan, sa kayamanan, sa kasikatan. Gusto nilang maabot ang itaas ng hagdan.  But what if nang maabot mo ang tuktok, nadiskubre mong ikaw ay nag-iisa? Na ito ay nakasandig sa maling haligi? At nag-aabang ang Panginoong nagsasabi, "I don't know you?" What is the point of being famous om earth if heaven does not know your name?  Short answer: No point.  Anumang tagumpay na iyong naabot ay walang katuturan kung sa huli, itatakwil ka ng langit dahil hindi ka nanampalataya sa Panginoong Jesus.  Walang masamang maging mayaman, maging marunong...

  Hindi ko mabilang sa aking mga daliri kung ilang beses akong nakapagbitiw ng salita dahil sa galit. Dahil hindi ko makontrol ang aking emosyon, nasaktan ko ang mga malapit sa akin. Until now, may mga nire-replay akong eksena sa aking utak na sana I acted more righteously.  If there is one thing na dapat na matutunan ay ang manatiling tahimik sa sandali ng galit. Minsan, dala ng impeto, nakapagbibitaw tayo ng salitang sumusugat sa ating mga kausap. Hindi maaalis ng sorry ang sama ng loob dahil sa hindi maingat na pananalita.  Sabi ni Santiagong ang poot ng tao ay hindi gumagawa ng katuwiran ng Diyos. How true. Wala akong kilala na pumupuri sa Diyos sa gitna ng nagpupuyos na damdamin. Dahil dito tinuruan ko ang aking sarili na maging detached. Next time na mangyari ang isang kontrobersiya, I have decided that I will walk away and never come back.  It is to protect my peace. It is to protect the peace of everyone. Nakakaistres ang laging away at hindi pagkakasundo. It...

  Hindi ko na mabilang sa aking mga kamay na sinubukan kong maghanap ng katarungan gamit ang aking mga kamay ngunit sa halip na kaligtasan, binaon ko lalo ang aking sarili sa problema.  Hindi madali para sa ating mag-back down. I know I don't. Hanggat maaari umiiwas ako sa mga sitwasyong maglalagay sa akin sa away dahil if there is one flaw (among many, many more flaws) in myself is I hate to back down. Lagi kong sinasabi sa aking mga anak, huwag ninyo akong ilagay sa sitwasyong magpapahamak sa akin. Once a certain threshold is breached, I will let my fists do the talking.  Lagi kong sinasabi, I am not kind. I recognize evil in the members of my body and that terrifies me so I avoid trouble as much as possible.  Gusto kong matutunang iharap ang kabilang pisngi sa sumampal sa akin. So far, I am failing. I really pray to God na magaya ko ang mga bayani ng pananampalataya na handang magdusa para sa Panginoon. As I am now, ang sumampal sa akin ay tatanggap ng hataw ng tu...

  I am watching some videos by Charlie Kirk. Madalas kapag ang kaniyang kausap ay walang maisagot na maayos, dinadaan sa galit. Hindi ko sinasabing laging kalmado ang mga conservatives at laging galit ang mga wokes at liberal, pero maraming ulit ko na itong nasaksihan. Kapag walang masabing maayos, sa halip na manahimik, dinadaan sa pagsigaw at pagwawala.  Hindi ito demonstrasyon ng tama. Demonstrasyon ito ng kahangalan.  Ang marunong na tugon ay manahimik. Hindi mag-i-improve ang iyong argumento by throwing a tantrum and screaming. This is true in all areas of our life. Madalas sa halip na manahimik, nagsisisigaw tayo at dinidisplay ang kawalan natin ng kaalaman (and to be honest, kawalan ng class).  Sabi ng Talinghaga, kahit ang mangmang ay inaaaring marunong kung sarado ang bibig.  May karunungang mas napapakinggan sa tahimik na bulong kaysa sa megaphone. Kung may asawa ka, naiintindihan mo ang aking sinasabi. Kung may anak ka, alam mo ang aking sinasabi. Som...

  I will tell you something that all boxers, fighters and martial artists know: it is not how many techniques or movements you mastered that master, it is how many of them you can use in an actual fight. Maaaring may alam kang 10, 000 na teknik ng pagsuntok, pagsipa o pagbuno ngunit kung sa gitna ng laban, you freeze at hindi mo nagamit ang alin man sa mga ito, you might as well know nothing.  Mayroon akong nakitang laban sa pagitan ng isang yellow belt at blue belt sa karate. The blue belt knows more techniques but the yellow belt has faster hands. Alam na ninyo kung sino ang nanalo.  Madali natin itong maintindihan but for some reason when we start talking about spiritual things, we lose common sense. Iniisip nating kapag marami kang alam na doktrina o mas marami kang na-memorize na Bible verses, ikaw ay mature. Even if you did not apply any of these in real life. What's the use of memorizing Bible verses on anger management if you're always angry? What's the use of kno...