Kristiyanong Pagkaama: Isang Banal na Bokasyon ng Pag-ibig, Pamumuno, at Pamana

 

Sa tradisyong Kristiyano, ang pagiging ama ay hindi lamang isang biyolohikal na tungkulin kundi isang banal na bokasyon na minarkahan ng espirituwal na pamumuno, sakripisyal na pag-ibig, at isang pamana ng pananampalataya. Ang Kristiyanong pagkaama ay may huwaran sa Diyos Ama at makikita sa lupa sa pamamagitan ng mga lalaking, sa pamamagitan ng biyaya, ay tinawag upang ipakita ang puso ng Ama sa Langit sa loob ng kanilang tahanan. Sa isang mundo kung saan ang kahulugan ng pagiging ama ay madalas na nababawasan o napapabayaan, ang pananaw ng Kristiyanismo ay nagbibigay ng malinaw at makapangyarihang salungat na patotoo: ang ama ay una sa lahat isang tagapagsilbi, guro ng kabutihang-asal, at salamin ng walang hanggang presensya ng Diyos.

Ang Larawan ng Diyos bilang Ama

Sa puso ng Kristiyanong pagkaama ay ang larawan ng Diyos bilang Ama. Sa Banal na Kasulatan, ang Diyos ay hindi lamang Maylikha at Panginoon kundi "Abba"—isang tawag ng matinding paglalambing na ginamit mismo ni Hesus (Marcos 14:36). Ang personal, mapagmahal, at tapat na ugnayan ng Diyos sa Kanyang mga anak ay nagsisilbing huwaran para sa mga ama sa lupa. Gaya ng Diyos na nagtutuwid sa mga mahal Niya (Hebreo 12:6), nagbibigay para sa Kanyang bayan (Mateo 6:26), at kailanma’y hindi iniiwan ang Kanyang mga anak (Deuteronomio 31:6), gayundin ang dapat na pag-ibig ng isang Kristiyanong ama—tapat at may layunin.

Pamumuno sa Pamamagitan ng Paglilingkod

Ang Kristiyanong ama ay tinatawag na mamuno sa pamamagitan ng paglilingkod. Sinasabi ni Apostol Pablo na ang mga asawa’t ama ay dapat magmahal gaya ng pagmamahal ni Kristo sa Simbahan (Efeso 5:25), na nangangahulugang ang pamumuno ay hindi posisyon ng kapangyarihan kundi responsibilidad na may malalim na kabuluhan. Ang isang Kristiyanong ama ay namumuno sa pamamagitan ng halimbawa—sa kababaang-loob, panalangin, katapatan, at sakripisyal na pagmamahal. Hindi niya inaangkin ang paggalang, kundi ito’y kusang dumarating sa kanyang tapat na paglilingkod, pangangalaga, at moral na paggabay.

Taliwas ito sa karaniwang pananaw ng mundo. Hindi siya dominante o pasibo, kundi isang espirituwal na tagapangalaga—isang ama na nananalangin para sa kanyang pamilya, nangunguna sa pagsamba, at nagtuturo ng landas patungo kay Kristo sa pamamagitan ng kanyang mga gawa at salita. Tinatanggap niya ang papel na ito hindi lang bilang tungkulin kundi bilang masayang pagtugon sa panawagan—isang pakikiisa sa Diyos sa paghubog ng kaluluwa ng kanyang mga anak.

Pagtuturo ng Pananampalataya at Kagandahang-asal

Isa sa pinakamahalagang tungkulin ng isang Kristiyanong ama ay ang espirituwal na paghubog sa kanyang mga anak. Iniuutos ng Kasulatan na “palakihin [ang mga anak] sa disiplina at aral ng Panginoon” (Efeso 6:4). Kabilang dito ang pagtuturo ng Banal na Kasulatan, pamumuhay ng may kabutihan, paghihikayat sa panalangin, at pagbibigay ng matibay na pagtitiwala sa Diyos.

Ang mga ama ay hindi lamang tagapagtuwid kundi tagapag-alaga rin. Dapat nilang balansehin ang disiplina at habag, estruktura at kalayaan, katotohanan at lambing. Sa ganitong paraan, nakabubuo sila ng kapaligiran kung saan maaaring tumubo at lumago ang pananampalataya. Ang kanilang araw-araw na kilos at asal—higit pa sa mga sermon—ang nagtuturo sa mga anak kung paano mamuhay bilang tagasunod ni Kristo.

Isang Maka-Diyos na Pamana

Ang epekto ng isang maka-Diyos na ama ay lampas pa sa kanyang buhay. Ayon sa Kawikaan 20:7, “Ang matuwid na tao ay lumalakad sa kanyang katuwiran; mapapalad ang kanyang mga anak pagkatapos niya.” Ang isang Kristiyanong ama ay namumuhunan sa mga bagay na may walang hanggang halaga—ang puso ng kanyang mga anak, ang kanilang moral na pananaw, at ang kanilang pagkilala sa pag-ibig ng Diyos. Hindi lamang kayamanang materyal ang kanyang iniiwan, kundi isang pamana ng pananampalataya: isang alaala ng tapang, kabutihan, karunungan, at pananampalataya.

Sa kasaysayan ng Bibliya, makikita natin ang mga ama tulad ni Abraham, na sumampalataya sa Diyos; si Jose, na nagtaguyod kina Maria at Hesus; at ang ama sa talinghaga ng alibughang anak, na larawan ng pagpapatawad—lahat ay nagpapakita ng iba’t ibang anyo ng ama na nagmamahal ayon sa biyaya ng Diyos. Hamon ito sa mga Kristiyanong ama ngayon: maging mga lalaki ng pananampalataya, pag-asa, at tapat na pag-ibig.

Konklusyon

Ang Kristiyanong pagkaama ay isang banal na panawagan, puno ng hamon at kalakip ang mga espirituwal na gantimpala. Kinakailangan nito ang tapang, kababaang-loob, at patuloy na pag-asa sa biyaya ng Diyos. Sa pagtanggap ng panawagang ito, hindi lamang pinagpapala ng mga ama ang kanilang mga pamilya, kundi nagbibigay sila ng makapangyarihang patotoo tungkol sa mapagmahal na puso ng Diyos Ama. Sa panahong maraming tanong tungkol sa tunay na halaga ng pagiging ama, tinatawag ang mga Kristiyanong ama na muling itaguyod at isabuhay ang disenyo ng Diyos—ipakita sa mundo na ang pagmamahal ng isang ama na hinubog ni Kristo ay isa sa pinakamakapangyarihang puwersa sa sanlibutan.

Happy Father's Day sa lahat ng mga Cristianong ama!

(Binuo sa tulong ng Ai).

(Kung gusto ninyo ng karagdagang impormasyon, bisitahin ninyo kami. May pagtitipon kami sa Dahat, kada Linggo, kada 1:00-3:00 pm. Sana manampalataya kayo at kita-kita tayo.

Isang mahalagang paalala: ang mga blogs na ito ay personal kong opinyon at eksposisyon; hindi ito opisyal na pananaw ng Partido Christian Bible Church. Kung nais ninyong malaman ang kanilang opisyal na posisyun, magtanong kayo sa mga matanda ng simbahan. Ang Nieto Bible Page ay isang hiwalay na ministri mula sa PCBC at independiyente rito. Nakikipagtipon ako sa PCBC, pero may personal akong kumbiksiyon sa mga bagay. Dahil hindi ako miyembro ng teaching and ruling leadership ng PCBC, anumang mabasa ninyo rito ay hiwalay sa kanila. Anumang nasusulat ay aking pananagutan. 

Kung nakatulong sa inyo ang mga blogs na ito, mangyaring pasubscribe at pashare sa iba. Ibahagi natin at ikalat ang mga Salita ni Cristo at ang libreng biyaya ng Diyos sa lahat ng dakong Filipino ay lenggwahe. Salamat po.)